Hasan AŞIK’A (GIYABİ) Şiiri - Mustafa Ya ...

Bitmeyen kavgası,öfkesi,kini,
Sitemkâr dilini taşa çevirdi.
Melâmet pir’inden öğrendi dini,
Evvel bildiğini başa çevirdi.

Bahtına kahırla isyan ederdi,
Aslan gibi kükrer,kerhen gülerdi,
Bitip tükenmeyen o sinsi derdi,
Sinesini kanlı yaşa çevirdi.

Meşrebine uygun insan bulunca,
Muhabbet açardı,kendi yolunca,
Usulü erkanla,derviş huyunca,
Nahoş hallerini hoş’a çevirdi.

Olaylar,insanlar birer bahane,
Gerçeği bulmuştu,aha,vaha ne?
Harabat ehliyken Zât’ı şâhâne,
Yüzünü kirpiğe,kaşa çevirdi.

Gönül kaçtı,o gönülle yarıştı,
Enfüste, afakta yollar karıştı,
Kaderine küsüp,derde alıştı,
Efkarlar gözünü şaşa çevirdi.

Çileli olmayı vacip,farz etti,
Cemiyetten kopuk üslup tarz etti,
Âşıklık mizacı şiir arz etti,
Kendini kanatsız kuşa çevirdi.

Cihan manzaralı viran hanından,
Bir sevda uğruna geçti şanından,
Muhalif rüzgarlar dört bir yanından,
Estikçe, yazını kışa çevirdi.

Kaderi taşlattı gönül ağında,
Fırtına dinmedi benlik dağında,
Çok sitemler çekti,kâmil çağında,
Bütün bedenini naş’a çevirdi.

Mektebi marifte ledün okurken,
Şiiri rakamsız,harfsiz dokurken,
Bir zaman mârufu bir yana korken,
Ömür tezgâını boşa çevirdi.

Vuslatı beklerken,geldi firkatı,
Sabır taşlarına çaldı fırsatı,
Belâlar bağrına battı kaskatı,
Heyhatlar içini dışa çevirdi.

El âlem ona hep baktı zifiri,
Fakat o bilmişti,münkir neki’ri,
Darmadağınıktı balı zehir i,
Ali Rıza Navruz aşa çevirdi.

Eğri otursak da,doğru olalım,
Âşık GIYABİ den ibret alalım,
Kaderine savaş açma Yaralım,
Azrail onu da tuşa çevirdi.

19.06.2002