Zulüm beşiğinde ağlayan bebekler gibi,
Ağlattılar yıllarca, vahşi bir köpek gibi,
Beni seven oldu mu, hissettirmediler?
Canımı yakarak sevmişler beni! ..
Ağla, ağla açılırsın dediler.
Dinleyenim olsaydı,rahatlardım elbet.
Karşıma geçip anlattılar,hiç dinlemeden,
Bazıları sadece kendi egosu için yaşıyor bu dünyada.
Öl,öl, diril dünya böyleyse,
Her döndüğünde, içindeki döneklerde dönüyor.
Dönek olanlar insanlığımı borç istedi,
Geri döndüğümde, ilk terkedende onlardandı.
Bir gün gelecek, öleceğim elbette.
İstemiyorum onlardan,kabrime gelmesinler!
Bilmiyorlar mı, onlar Tanrı değil?
Ahiret gününden önce gömülecekler!
03/03/2008 02:30
Kayıt Tarihi : 3.3.2008 02:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Dünyada bazı insanlar sadece egoları için yaşıyorlar. Hayat böyle insanlar için sadece bir oyundan ibaret.Ben böyle insanlara Tanrımızın bizi denediğini, başkalarının hayatlarını maffetmemeleri gerektiğini, dünyadaki hayatımızın sonsuz olmadığını bu şiirle anlatmak istedim. Şiirimdeki ''beşik'' kelimesi bazı insanların doğarken şanssız dünyaya geldiğini anlatmak için seçtiğim bir sözcüktür. Maalesef günümüzde zenginin fakiri ezmesi doğalmış gibi görülüyor. Oysa zenğin olan bir anda fakir olabilir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!