Bir gün ölürsem mezarıma gelme sakın!
Bırak da huzurla yatayım kara toprakta.
Ne kadar sevdiğini anlatma şimdi.
Bir anlamı kaldı mı kara sevdanın?
Bunca sene huzur aradım, yokmuş, vermediler.
Irkım insandı, insan olamayan,
Okudular ama canıma okudular.
Şimdi öldüm,namerttir namertten dua bekleyen.
Namertler üstüme toprak atmasın sakın!
Sakın ha! Gelmesinler yanıma!
Sağlığımda yanıma hiç gelmeyenler,
Helallik vermesinler,istemem!
Doğrudürüst insan yok mu dünyada?
Ben görmedim,gören var mı dünyada?
Peyğamberler gibi olmak zorunda değil,
Zemzem içmeden yalan söylemeyen yok mu hiç?
Bir ben, bir de Allah biliyor gerçeği.
Şeytanın kurusıkı yalanlarına ihtiyacım yok!
Benden helallik istiyorsa gelenler,
Nefsini boşamadan gelmesinler!
Herkes birinden ders alıyor dünyada.
En büyük dersi maktul veriyor zalim'e
Hatalarım olduysa beni affedin!
Affetmezseniz ahirette görüşürüz.
Kayıt Tarihi : 30.6.2007 22:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevğili dostlar, ben şiirlerimi akşam saat 23 den sonra genelde yazarım.Bu şiirim'i de 11.07.2006 tarihinde saat 23:19 da yazmışım. Hayatta insanın bazı zamanlar ölmek istemesi kadar korkunç birşey yoktur. Ben o gün kurtuluşu ölümde görüyordum.Ama benim o hisse kapılmama sebep olan insanlar cesedimle bile alay edeceklerini ve bana yapmacık dua edebileceklerini,mezarıma gelip timsah gözyaşları dökeceklerini anlayınca bu arzudan vaz geçtim. Ve bu şiiri yazdım. Şiir insanı bazen hayatta tutuyor.Lütfen biz insanlar birbirimizi üzmeyelim...
TÜM YORUMLAR (1)