Zülfikar Yapar Kaleli Şiirleri - Şair Zü ...

font face='Comic Sans MS' color='black' size='0,5'
Ölsen de doğru ol söyleme yalan
Sohbet sarayıdır YARLAR demişler
Eşeğe giydirsen sırmalı palan
At olmaz huyudur ZIRLAR demişler

Yanık bir türküdür ah, garibin dudağında
Sevdalar yankılanır, muhabbet onu izler
Bülbülün gözü kalmış, şu gülün budağında
Düşünce düşlerine, çekilmez olur nazlar

Senden gelir, sana gider
Sana doğru akarım ben
Sefil, ahmak, serseri der!
Elbet “beni” yıkarım ben

Cehennemden bir dal ateş almışım
Yanıyorum, tütüyorum Hatice!
Bu ateşin sevdalısı olmuşum
Usul usul bitiyorum Hatice!

Bir bağda taze gül bitirdiğimde

Kişi; kendisi layık olmadığı halde,
Layık olanların haysiyetine dil uzatırsa,
Başka günahı olmasa bile, bu ona
Cehennemi için yeter de artar bile.
Kullanılması derecesinde keskinleşen
Tek alet dildir.

Alçak gönüllülük,
-Kendi gerçek değerini anlamaktır.
-İster âlimden, ister cahilden olsun,
-Hakkı duyunca boyun büküp
-Onu kabul etmektir.
Alçak gönüllülük;

Beni benim ile baş-başa koydun
Nerelerde sürtüyorsun, hainsin.
Mahsulsüz tarlada yabaya uydun
Gerçekleri örtüyorsun, hainsin.

Sitemlice cilve yaptım bilmedi

Haddine mi düşmüş, doğru söz etmek?
Kalleş, filan rağbet gördü bunlardan!
Sürünür, isterse dosdoğru gitmek
Yalan, dolan rağbet gördü bunlardan!

Öyle dağınık ki dakikam, günüm
Gezmek istiyorum, gezdirmiyorlar.
Şanlı geleceğim, şerefli dünüm
Sezmek istiyorum, sezdirmiyorlar

Gözümden akan şu zoraki gülüş
Özlediğim sabahların rüyası
Elemli yüzdeki acı bükülüş
Veda akşamının garip ziyası