Züleyha... Şiiri - Yusuf Ziya Leblebici

Sorma, ne haldeyim kendini yorma.
Yapraklar hışırtısını verdikçe kulağıma
İğdenin kokusunu alırım koynuma.
Rüzgarın esintisi eşlik etse de yoluma
her seste
her nefeste
her kokuda
sen çıkarsın karşıma...

Bu sevdanın neresindeyim sorma.
Sevdalar toprağa gömülür mü Züleyha?
Ama, senin tohumunu atarım
açsın diye bir daha bu toprakta...

Sana nağme yerine kurşun atamam ya
Elimden gelse
bir kırlangıç yollardım sana.
Ne mendile, ne de zarfa
sığmayacağına göre,
Ozanların dilinden
türküler yakarım sana...

Seni nerede aradığımı sorma.
Patiskaların deseninde,
al yazmalarda.
Söğütlerin gölgesinde
Genç kızların ellerindeki kınalarda
buluyorum ya Züleyha.
Kah, arının peteğinde
kah çiçeklerin içinde geziyorsun.
Kah bulutların üstünde
kah yüreğimin derinliğinde esiyorsun.

Sorma ne haldeyim, kendini yorma.
Sen sevdiğimi bil, o yeter Züleyha.
Sen benim için çeltiklerin canı
bir ırmaksın boydan boya.
Kilimlerin içindeki desen
bir sen, bir de ben.
Taş dibeğin başında sen
yüreğinde ben...

Sen yanımda olmayınca
her taraf karanlık, sorma.
Geceler,
hasretinle girince kolkola
bana bir işkencedir Züleyha.

Her selam verene sen diye bakarım.
Her çiçeği sen diye koklarım.
Her nefesimi sen diye alırım.
Her seste
her nefeste
her kokuda
sen çıkarsın karşıma.
Sorma Züleyha sorma...