Zübeyir Kara Şiirleri - Şair Zübeyir Kara

Bu gece çok üşüyorum
Beni üşüten soğuk değil
Saracak bir elin olmayışı
Bu gece çok duyguluyum
Yanlızlığımı paylaşacak kimsem yok
Bu gece çok ağlıyorum

Yürek kattık yaşarken
Kucak açtık severken
Göze taktık bakarken
Söze baktık dinlerken..
...
Sabır kattık ağlarken

Buruk,ürkek,soluktur çehre
Santim santim,eriyor zuhre
Sebebi neydi,buakadar kahre
Hüzün bulutu çökmüştü şehre
...
Bir çift gözyaşı düşerken ele

akıyor daim durmadan gizemli hayat
durak yok vuslata doğru uzadıkça uzayarak
niyetindedir daim sevdiklerin kucaklamak
sabır taşı yüklenmiş yılmadan düşürmeden taşınacak

bir nebze öksüz bir nebze yetim

Bilirim yağmurda yürümeyi
Sırıl sıklamım heryer toprak kokuyor
Bilirim ateşler içine girmeyi
Yanmışım içimi alev sarıyor
Bilirim aşk için ölmeyi
Saramam aşk içimde yaşıyor

Alışkanlıklar, bağımlılıklar, hayata akıp karışmalar
Yanlızlık hep içimizde gezinirdi
Kalabalığa karışmakla belki dinerdi
Umutlar hayeller ekilir.
Yarınlar büyük özlemle, sevinçle baklenirdi

yine birbaşımayım, sensizliğin ilk gecesinde
yine hayellerdeyim, sonsuzluğun senle geçiş noktasında
yine özlemekteyim, senle yürüyeceğim düşler sokağında
yine beklemekteyim, ilk gecenin ilk çeyreğinde

aslında üzülmüyorum senden ayrı kaldığıma

Selam

yazmaz içten gelmeyince kalem
yürek katanlara can-ı gönülden selam...

Bazen hüzün rüzgarları eserdi
Bazen umut türküleri sölenirdi
Nefesler derinden içe çekilirdi
Gözler kısılır yüzler erirdi
......
Kadere inat yarınlara umutlar ekilirdi

Basamak basamak oldu bütün tepeler
Koşarak yorulduk boşa gitti emekler
Sevgide şefkatte kanat açtı melekler
Nefesler çekildi tutuldu tüm dilekler
....
Ekildi tohumlar artık bir bekleyiş