Zorunlu Veda Şiiri - Osman Serçe

Ayrılık tohumu düştü bağıma
Soğuk karlar yağdı gönül dağıma
Geri dönemem ki gençlik çağıma
Artık kapı çaldı zorunlu veda

Bir sevda yoluna yılları verdim
Sevmesede beni severim derdim
Onuru gururu yerlere serdim
Beni benden aldı zorunlu veda

Yare sevdiğimi anlatamadım
Ölesiye sevdim aldatamadım
Bunalıma girdim atlatamadım
Sevgi yetim kaldı zorunlu veda

Yürek yandı yandı beni öldürdü
Yanan yüreğimi sular söndürdü
Saymadım kaç defa geri döndürdü
Sonu geldi saldı zorunlu veda

Yıllarca yarimden hep ayrı yattım
Beni kahredici acıyı tattım
Sonunda içimden sevgiyi attım
Öldürücü baldı zorunlu veda

Kalbim dayanamaz artık zulüme
Götürür bu dertler beni ölüme
Bülbül konmaz oldu artık gülüme
Dikenli bir daldı zorunlu veda

Boşa ilmek ilmek aşkı örmüşüm
Sonu hicran imiş onu görmüşüm
Üzülme yinede bil ki ölmüşüm
Bedenim bir saldı zorunlu veda

Mutluluk yarında saklıdır sandım
Yarın yarın diye boşuna yandım
Hayalle dünyanın rengine kandım
Kan renginde aldı zorunlu veda

Sevda dedikleri hep yalan imiş
Sevginin meyvesi hep talan imiş
Mutluluk yaşayan hep alan imiş
Sunulmuş bir yaldı zorunlu veda

Sararıp yerlere düştü yaprağım
Gül bitirmez oldu bağda toprağım
Doldu defterimde ömür yaprağım
Aşk uykuya daldı zorunlu veda

Osman SERÇE
12 Ekim 2016 - BURSA
'' Umut Bitti ''

Kaynak : BEYAZ GÖLGE