Zordur Sensizlik Şiiri - Gürsoy Solmaz

Gün batımı zamanı bildiğin bahçedeyim,
Maltepe sigaramı derinden içmedeyim...
Her şey yerli yerinde, bir sen yoksun yanımda
Gelip de görmelisin şu yalnızlık anımda,
Okuyup, okşamalı mektuplarını bir bir...
Seni gördükten sonra başladıydı bu devir...
.
Kadehler aşınadır tutsak olan gönlüme,
Bilirim faydasızdır yazılmışsan alnıma,
Yeşilin her tonuyla, boy veren mor çiçekler,
Göndermek için sana, hep koparmamı bekler...

Birkaç kara dumanın süzüldüğü sessizlik,
Akşamı da getirdi, şimdi zordur sensizlik...
Bu kentin usulüdür bu saatler susması,
Ey yürekli sevgilim, sensin gönlüm tasması,

Camlarda birer ayna, gölgeler daha uzun,
Yoktur artık çaresi, ben gibi umutsuzun,
Çocuklar yok sokakta, kuşlar kanat çalıyor,
Bazen yalnız kalanlar, içimi parçalıyor...
Karanlıklar çöktü tüm; her tarafa doluyor...
Ezan okundu diye, belki namaz kılıyor,
Diye hayalimdesin, gönlümde fikrimdesin...
Şiirlerim seninle, sevgimde, zikrimdesin...

Bıkmadan, yorulmadan yazayım sana seni,
Bil ki sensin gönlümün, bitmeyen serüveni...
Uzaklarda da olsan, gel dağları aşarak,
Nolur Tanrı aşkına, gönlün bomboş koşarak...
Bu şiirler hep senin, ilhamım sen, sözüm sen...
Efkârım, elemimsin; güzelim, nazenimsen...

Sevdamın karasısın, anlımın da yazısı...
Gel ki Tanrı aşkına, dinsin gönül sızısı...