Zordur Şiiri - Serdar Ahmet Güzel

Gelirken sonbahar, düşen yapraklar gibi savrulmaya başlamıştım
Ruhumun en ücra, en taşra yerinde seni saklıyordum oysa
Bir atama krizi gibiydin Ankara’dan gelişin
Bahanem sana varmak seni kollarıma almaktı.
Hayata tutunmak adına
Neyse diyorum, sonumuz ne olacak seninle çokçası sürgün tadında bir ömrün
Kaçabilir miydin?
Bırakabilir miydin?
Arkandaki eski tarihsel imgeleri,
Ah! Derdin ya şimdi çokça rüzgârların estiği o zamanda
Hem de son derece kabadayı zamanlarında
Hâlbuki sen bana doğru akıp gelen debisi son derece hızlı bir nehir olsan bile
Ben senden sana yar olmaktan kaçacaktım bir tavşan ürkekliğinde
Nedenleri sıralanmalı mı?
Bu hesapsız gidişlerimin sence yoksa yakılmalığı mıyım?
Duraksanmaksızın
Hayallerinin yitirilmesine tek sebep,
Ben,
Yani kaçak, aşk şarkılarının terk eden kalp hırsızı
Oysa ben düne kadar böylemiydim?
Safsatalara bile inanan Sezar!
Ya bıçaklanmaksızın kalbimin en sürgün, en ücra yerinden
Ölürmüydü bendeki saflık, aşk şarkılarının ardından
Yaşanan gerçekliğin, düşsel yapıma tokmak gibi inen darbesinden sonra
Zorluklar içinde geçen kürek mahkûmluğunun ardından
Zordur elbet zordur cezası aşka sürgünlüğün
Yaşanalar tatlı tatlı esen bir meltemin ortasında olsa bile
Zordur ya!
Zordur.

09.01.2006 Saat: 00.30