Bir tek sen vardın yanımda,
En habis kâbuslarımın arasında
Ümidi bulduğum,
Dalımda açan mürdüm eriğim,
Sendin deryada esen yosun kokum,
Düşlerim.
Aymazca terk edişim ardında saklanan,
Tutsaklığım.
Çokça var oluşların ardı ardınca saklanan
Gel gittin, benim için
Özgürlüğe açılan bir şarkıydın,
Müebbede mahkûm.
Sırça bir köşktün saklandığım,
Usulca ve gizlice konakladığım.
Sen gittikten sonra değişen bir şey yok,
Kalbimin harp sahasında
Çokça fırtına, çokça yalnızlığım
Tekrarlamakta senden sonra kâbuslarım
Ve sen yoksun, yokdun
Yalnızlığa mahkûm akşamlarımda
Ben buldum ve ben kaybettim şimdi nerdesin?
Sen rüzgârlı zemheri ayında açan,
Erik çiçeğim.
09.01.2006 saat: 01.04
Serdar Ahmet GüzelKayıt Tarihi : 12.1.2006 09:45:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Serdar Ahmet Güzel](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/01/12/zemheri-cicegim.jpg)
Prangalar soğuk,mahkûmluğa alıştım artık.
Bağlılığım,tutsaklığım senin için.
Çaresizliğim yemek,gözyaşım suyum oldu.
Vazgeçtim birseyler yapmak arzusundan epeydir.
Sen yeterki gel ,aydınlat karanlığımı.
Sıcaklığın eritir kelepçeleri
AŞK Mahkumu şiirimden
Ama şu da gerçek ki: kendi bulmuşsa kendi kaybediyor insan. Neden bu gerçeğe çıkıyor ki yol, bilmek güç... Kaybettikten sonra da bir şeyleri birileri, sahası harp oluyor, evet. İçinden büyüyor insanın katliam. Bütün silahların namlusu kendine dönüyor...
...
Habis ve kâbus kelimeleri güzel durmuş şiirde, yan yana... Zaten her kâbus da biraz hâbistir aslında. Kötücüldür, karanlıktır, beter huyludur... Kemirir; bir kurtçuktur...
...
Buluş ve kaybediş... Uzun sürse de bu ikisinin arası(buldum ve kaybettim diyecek kadar) bir an gibi kısa geliyor...
Ne kadar da gerçek...
...
Genç Kalemler Şiir Değerlendirme Etkinliği'mize katılan bu güzel şiiri ve şâirini kutlarım
FÂtih Çodur
TÜM YORUMLAR (5)