Mutluluk gerçekten bu kadar çok uzak mı?
En kötüsünü düşünmeli miyim sence...
Her şeyin bir oluru var mı ki bu hayatta.
Her şey gibi o da çok uzakta belki de.
Bu kadar karmaşa içinde, en doğru anı beklemekse hayat,
Rüyayı ve gerçeği ayırt etmek bu kadar zor iken,
Bazen ben bile bu kadar yabancı iken kendime
Söyle hadi!
Nasıl anlatırım sana kendimi…
Bir şeyler yanlış gidiyor bu hayatta…
Her defasında gerçeğin peşinden koşarken,
Zihnimi günaha bulayan şu düşünceler, fikirlere esirdir...
Yer ve zaman gözetmeksizin alçalan nefis;
Şeytanın ta kendisidir...
Gökyüzünde sönük bir yıldız gibisin,
Kalbimde sürekli bir yara açan zehir.
Nefretinle beslenen karanlık bir sis,
Ruhumu saran, beni içten içe yıpratan bir yıkım.
Sözcüklerin keskin bıçaklar gibi saplanır,
Görmek sadece bir eylem
Değil ki; seni çok severken
Ne önemi var perspektifin
Seni her açıdan yaşar iken...
Şan, şöhret, sanın
Bitmek bilmeyen aç gözlü yanın…
Bir deri kemik, batıldı adın
Oysa neyi var ki şu insanın...
Ağlayışlarım kadar sessiz,
Evet, gülüşlerimde oldu
En mutlu anlarımda bile tarifsiz
Acılarımda oldu,
Sabahı bir başka eşsiz
Rengini bulmuşsun tüm duygudan yoksun
Dengini bulmuşsun bir varsın bir yoksun
Dengi, dengine; rengi, rengine uymuyor hiç
Her şeyden biraz sen, hepsinden yoksun
Bir güne gün, gözden ırakta, gönülden olsun
Kara toprakta yatan bir mezar,
Gölgelerin içinde, sessizce yatıyor,
Ölümün soğuk nefesi etrafında dolanırken,
Korku ve endişe yürekleri kaplıyor.
Geceleyin, ölüm sessizce yaklaşır,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!