Ne gülşen isterim, ne bülbülleri
Gönlümün ateşi dağlarca yanar
Bağrıma yaslasam çamlıbelleri
Bilmem ki yüreğim böyle mi kanar?
Engin vadilere düştü şu yolum
Başım karla kaplı, ayakta çarık
Ne sağımız belli, nerdedir solum
Ellerim uzansa, kollarım kırık.
Son umut ufkuna hep adım adım
Yaklaştım sandıkça kaçtın uzağa
Bazan çok yoruldum, bazan susadım
Çoban Çeşmesi'nde düştüm tuzağa.
Çoban Çeşmesi ki; alev yalağı
Uzanan elleri değmeden yakar
Sanki korla dolmuş hamam yunağı,
Yârin dudağınca şimşekler çakar.
Yürüdüm bahtımın yamaçlarında
Bitmedi yollarım, kendim tükendim
Hep seni aradım dağbaşlarında,
Yeni umutlarla dağları deldim.
Baktım ki zirveler benim otağım;
Kurtlarla ceylanlar yanyana yaşar,
Artık zirvelerde yaşayacağım
Bağrımdan pınarlar, ırmaklar taşar...
01.10.2012 Fatih-İST.
Enver ÖzçağlayanKayıt Tarihi : 2.10.2012 12:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İnsanlarda her zaman yeni umutlar yeşermeli, yüreklerinin bir yerinde yüksek hedefler yaşamalıdır.Aksi halde insanın hayvandan farkı nedir ki? E.Ö.
Kararan yürekler, huzur buluyor...
Kardelen misali, aşkı Alah'a,
Yürekten sunmalar kolay oluyor... ...... Nafi ÇELİK
Severek okudum güzel şiirinizi.
Kutlarım. (10+Ant.)
Sevgiyle ve esen kalınız.
Nafi ÇELİK
Hayırlı çalışmalar.
TÜM YORUMLAR (2)