Zir ü Zeber Şiiri - Atila Yalçınkaya

Zir ü Zeber

Çalınmış hayatlardan arta kalan fırtına,
Saldırır pervasızca gönül denen rıhtıma,
Zir-ü zeber den kalan bu talihsiz bahtına,
Kâr diye arta kalan ancak zülümdür bana.

Dermanlar çaresize, ayrılığa yok ilaç,
Dağılan duygularım sanki usta bir hallaç,
Bu gönül viranedir ol maşukuna muhtaç,
Yaşadığım hayatlar sanki ölümdür bana.

Ağlasam da nafile geçti ömrümün çoğu,
Günlerim hep giryandır, gözlerimdeki buğu
Umut vermedi bana ne batı, nede doğu.
Yüklendiğim her sevda sanki cürümdür bana.