Zır Deli Şiiri - Fikret Tunç

Günaydınlar bazen yetmiyor insana...
Bazen uyandığın o gaflet uykusuna bile
Geri dönmek istiyor insan.
Ne yerim belli, ne yurdum diyorsun ya hani?
İşte öyle günlerden bir gün bu.
Öyle bir geri dönmek istiyorsun ki
Değil yatağa. Ana rahmine kadar.
Hiç doğmamış olmaya kadar
Götürüyorsun işi.
Hiç ordan cıkmamışcasına,
Kirli pis kokusmus bu dunyayı gormemıscesıne
Yasamak istiyorsun ya orada...
Sessiz,
Sedası,
Işıksız,
Güvende...
Ama olmuyor işte.
Yine zoraki kalkıyorsun
Yine zoraki giyiniyorsun.
Yuzunde yalancı gulumsemelerle
Gunaydınları gecıstırıyorsun.
Sonra meşrebine göre
Ya işe ya okula ya da
Canın hangi cehennemi isterse...
Ya da benim gibi...
Ellerin bağlı hemşirenin verdiği
O tatsız tuzsuz yemekleri yersin once
Sonra küçük bir kapta iki hapın gelir
Biri kırmızı, biri yeşil.
Alırsın ağzına, bir bardak su içirirler zoraki
Sonra kontrol ederler ağzını...
Bakarlar içmiş misin içmemiş misin diye.
Sonra çekip giderler yine...
Karşımda beynimi kemirircesine
Durmadan Tik Taklayan saat.
İnsan akıllıysa deli olur zaten
Deliyse duble deli.
Ya da benim gibi...
Seviyorsa,
Sevdiği için buradaysa,
Sen gittin diye
Sensiz kaldı diye,
Seni artık sevemeyeceğini bildiği
Göremeyeceğini
Duyamayacağını,
Koklayamayacağını bildiği için
Yatıyorsa bu dört duvar
Beyaz koğuş akıl hastahanesinde.
O zaman adı ya çok Sevgili
Ya da zır deli....