Zindana Vardı Yolumuz

Bir devr-i cevirde zindana vardı yolumuz.
Sebep; çanağa değil, Hakka kalkan kolumuz.

Hükmü veren hâkim değildir, kader-i âdil.
Gayret nâfile, takdiri edemezsin tâdil.

Burada gökyüzü mâvisiz, koyu kurşundan.
Bütün ruhlar yorgundur, şu zaman yokuşundan.

İç içe kapılar, yeşil boyalı demirden.
Mevlâm dilerse açılır hem tekmili birden.

Bir kör pencereden görülen sâdece duvar.
Olsun, kim demiş ki hayâlin bir hududu var.

Betondan bir kefene, sarılsa da bedenler.
Bu kabirde dirilir, sonsuzluğa gidenler.

Kahır ekmeğe katık, sabır çorbaya tuzdur.
Sen zanneder misin, cennet o kadar ucuzdur?

Mapus bir körük, paklar suflî kiri ve fikri.
Kurbiyete bir rampa, dilden düşürme zikri.

Hani Üstâd der ya sayım var yazıl ve çizil.
Yûnûs da der; ölüm var, mezarda olma rezil.

Eylül 2016

1 Devr-i cevir: Zulüm zamanı
2 Tâdil: Düzeltme, değiştirme
3 Suflî: Aşağı, pis, adi
4 Kurbiyet: Yakınlık
5 Üstâd: Necip Fazıl Kısakürek’in Zindandan Mehmet’e Mektup şiirindeki; “Sayım var, maltada hizaya dizil!/Tek yekûn içinde yazıl ve çizil!” ifadesi