Zincirli Karıncalar Çiftliği

Anlatıyorum,
ama ben değilim bu konuşan.
ben;
var ise dinleyenim,
ne yana dönse dokunacak elbet
o en kalabalık dudaklar
gözüne.

mavi ve azacık
pembemsi bir göle uzanmış
oltanın kancasında,
mavi ve azacık
grimsi bir balığın
oynaşması.
o en kalabalık kahverengimsi
ve azacık kırmızı dudakların
kıpraşmasıdır işte.

bu benim anlatma biçimim.
oynaşmadan
ve kıpraşmadan.

anlatmak bir eylemse
ve ben çağırtkansam,
şimdi;
sedasına kavuşturuyorum sessizliği.
O,
dandun dandun çalışan bir makine,
O,
çufçuflayan bir tren.
O,
oynaşmayan dudakların etrafında;
karıncalar çiftliğine çekilmiş
dikenli bir tel.
O,
zincirli karıncalar çiftliğinin uğultusu.

Uslu çocuktan beklenen durağanlık,
çabasız kurbağaların
sıçrama hevesidir,
gölün
en renkli lotusuna.

Karıncalar uslu değildir.
us, zincirsizdir
ve asıl uslu bir çocuksan
şımarıksındır.

İki heceli orangutan liderler,
uslarını çaldı şımarık bebelerin.
bebeler,
şımarık olmayan kabileler kurdu
ve Darwin yanıldı.
ussuz orangutan bebeler,
çabasız kurbağalara evrildi.

Yağan temiz bir yağmurdu
ancak,
çamurlara buladı gölün
o en renkli lotusunu.
sıçramak,
tarihe gömüldü sonsuza dek.

Bir istek çağıracak olsam,
kozmos daki tüm bacaklara!

Koşamıyorsanız,
kopun vücutlarınızdan
ve
tabanlarınız iz bıraksın
bacaksız vücutlara.

bu benim manzaram
ve anlatıyorum
hemde oynaşmadan ve kıpraşmadan.

2019
18 Ağustos / Emre Gaviyel