Sen ey, zindanlardaki adam,
İnan ki farkımız yok birbirimizden.
Sen orada beraatını bekleyeceksin
Bense aşkımın geri geleceği günü.
Senin çektiğin ızdırap,
Benim acım yanında kalır hiç.
Senin ki affedilir ama,
Benim sevmem büyük suç.
Karanlıklar içinde nasıl yalnızsan,
Ben de yalnızım senin kadar.
Avurtların çökmüş, gözlerin halkalanmışsa,
Değiştirmiş beni de bu zalim yıllar.
Ne kadar muhtaçsan temiz havaya suya,
Ben de muhtacım onun varlığına.
Sen vurulmuşsan, zindandaki zincirlere,
Ben de vuruldum onun güzel gözlerine.
Görüyorsun, ikimiz de eşitiz.
Değiştiremeyiz ki,
Bu da bizim kaderimiz.
Kayıt Tarihi : 25.5.2021 12:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gençlik yıllarımda, başımda kavak yelleri eserken, aklıma aşık olmuş bir kişinin tutsak bir kişiden farkı olmadığını anlatan, hayali bir şiir yazma ilhamı geldi ve bu satırları oluşturdum.
TÜM YORUMLAR (1)