Zaman ve Sen Şiiri - Esin Keskin

Çocukluğum, gençliğim,
Umudumu çoktan yitirdiğim.
Yıllar sonra tesadüfen,
Bir kış günü bulduğum,
Bulduğumda dünya benim olduğum.

Geçen yıllarda derdini paylaşamadığım,
Yarana merhem olamadığım,
Manevi destek veremediğim.
Kederinde neşende ,
Yanında bulunamadığım,
Beraber yaşlanamadığım...

Beni yıllar öncesine götüren,
Bulduğuma sevinirken,
Ayrılırken üzen.
Tam da tanıyamadığım,
Huyun suyun bilmediğim,
Meğer ne çok özlediğim,
Böylesine özlediğimi
Bulana dek farketmediğim.

Beni gençliğime götüren
Bana ilkbaharı getiren,
Bir kitap gibi açtığım
Bir deniz gibi derinliklerine daldığım...
Sadece hüzünlü bir çift göz ile,
Mahsun bir yüz bulduğum...
Bunların hepsi,
Sen, sen ,sen.