ZEYTİN AĞACI ve KELEBEK
Beni zeytin ağacından niye attın?!.
O Zeytin ağacında kırıldı her yanım
Düştüğümde kan revan içindeydim
ve o zeytin ağacına kırılmadım sana kırıldığım kadar
Oysa istediğini vermek içindi tüm çabam.
Beni zeytin ağacından atalı dörtyüzseksenbeş gün oldu
O gün bugündür ne senin iki yakan bir araya geldi
Ne de kırılan kaburgalarım..
On altı ay olmuş yani
Alın terine
Ekmeğe
Aşka hasret kaldığım..
Şimdi,
Kaburgaları kırık her kelimeyi
ömrü en uzun kelebeklere yükledim
Ve toplayıp o kelebekleri avuç avuç
Kanatlarından rengarenk yelkenler yaptım,
küreği kırık ömür gemisine..
Belki sana bir daha gelmeyecek o gemi ama,
Bil ki rotası hep sendin
Dümenin'de nefesim kesilinceye dek.
Belki de seni tanımak için ölmedim
Ve iyi ki de ölmedim,
Uğruna öleceğim kelebekler var,
İşte hepsi bu kadar ..
23 Mart 201
Erdal KaradağKayıt Tarihi : 27.3.2018 03:23:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Erdal Karadağ](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/03/27/zeytin-agaci-ve-kelebek.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!