Zeynep Gün Şiirleri - Şair Zeynep Gün

Acımasız yalan dolan dünyadan gitmek isterim
Doğrular yoksa bizde yokuz aslında
Yorgun argın sözcüklerimin ardında gizlenmiş sırlar var
Yaklaşıyor kıyametin alarmı çalıyor
İsrâfil Sûr'ayı üflemeden gitmek mi lazım bu dünyadan
Azrail canımızı almadan gidecek miyiz dünyadan

İkimizde deliyiz aslında
Daha teşhis konulmadı
İki deli nasıl bulduk birbirimizi
Ben S kutubu sen ise N kutubu
Birbirimizi çektik aynı anda
Şansın böylesi gönlüme pek uğramaz

Sana açılan büyülü bir kapı var
Kapının ötesinde sevgi ve huzur var belkide aşk var
Bütün kapılarım açık sana huzur bahçemden gir
Sevgi bahçemden çık aşk dolu güllerimi bir nefesle içine çek...
Uzakta olduğunu düşündükçe ellerim üşüyor yüreğim titriyor

Sende herkes gibi misin
Umutlarım tükenmez benim
Defalarca yaralansamda da kabuk bağlar yaralarım
Derin yaralar iz bırakır
Kopuk hayaller umutlar benim uzun yollarımda engel tanır

Üşüyorum,ısınamadım hayata karşı
Siyah beyaza bürünüyor tüm renkler
Bir yanım aydınlık hala bir umut var
Bir yanım ise hep loş,boşluk
Sessiz usulca hayatı yitmek
Ölüm ise hayatı affetmek...

Uzaklardan yazıyorum hislerim yakın
Bir anlık hayat telaşesi,
Yorma kendini gel beraber yorulalım,
Bekleme beni gel beraber yollarımızı bekleyelim.
Yorgun ve yalnız akşamlarımız var
Aslında birlikteliğimizi özlüyoruz.

Ruhum çok acıyor okşar mısın
Kalbimde yaralar açıldı iyileştirir misin
Gönlüm bir aslandı şimdi uysal bir kedi
Gönlündeki hoş rüzgarına kapıldım
Biraz serinledim biraz üşüdüm
Işığına kapıldım

İnsan en çok kendine yalan söyler
Benim kendime söylediğim yalanlar gibi
Sana ise bütün söylediğim doğrular gibi
Belki hayatın bana verdiği en büyük kanıttır bu

Gece yolculuk yaparken
Birden yolcular gelir aklıma
Kimler sevdiğini bırakıp bindi bu...
Herkes bir bir uğurlanırken
Hüzünleri el salladı onlara
Hepsinin derdi aynı özlemi başka

Seni sevmek neydi biliyor musun?
Bir tohumdu
Seni sevmek neydi biliyor musun?
Bir fidandı
Seni sevmek neydi biliyor musun?
Bir ağacın gövdesiydi