Otuz şişe bıraktım zamanın denizine.
Dalgalar her birini farklı yöne savurur.
Beklentim yalnız şudur: Belki birkaç tanesi,
Sonsuzluğun bembeyaz sahillerine vurur.
Üç odalı bir evde dört yıldır tek başıma,
Hücre mahkumu gibi sessizce yaşıyorum.
Hayatı bir yük gibi sırtımda taşıyorum.
Ve biliyorum bir gün ne gelecek başıma.
Kimsesiz öleceğim, yitirdim umudumu.
Bir savaş meydanında, altında cesetlerin
Kolu, bacağı kopmuş baygın bir yaralıyım.
Vücudumdan ayrılan parçalanmış etlerin
Ortasında bıraktı beni bu vahşi kıyım.
Ağır bir kan kaybıyla damarlarım kuruyor.
Gidebilsek diyordun insanlardan uzağa,
Baş başa kalsak keşke kendimizle, doğayla.
Yıldızlarla konuşsak, dertleşsek dolunayla.
Aşkımızı anlatsak kurumuş bir yaprağa.
Uzak olsak diyordun herkese ve her şeye
Yanında yorgun ruhum boş vermişliği tatsın.
-Ne gelecekten söz aç ne de geçmişi düşün.-
Deniz feneri gibi yolumu aydınlatsın,
Fırtınalı ömrüme ışık serpen gülüşün.
Dağ göllerinden esen bir rüzgâr gibi serin,
Bir ilkbahar günüydü, hava ağarıyordu.
Hayal dünyası gibi ilhamlı bir şairin.
Ve dağlar aynasına eğilmiş Eğirdir’in,
Buluttan saçlarını özenle tarıyordu.
Ninniler söylüyordu kundaktaki güneşe,
Sanki yanan göklerin,
Savrulan külüdür kar.
Parçalanan göklerin,
Enkazı yere yağar.
Bir davet var dışardan.
Çılgın eğlencelerle, günahlarla kirlenip
Miras hazinesini müsrifçe kullandı yaz.
Devrik bir sultan gibi kolları zincirlenip
Güney Yarım Küre’ye sürgüne yollandı yaz.
Kış ve destekçileri, elebaşı isyanın,
Gönlüm tutuşsa da hislerim pişmez.
Özgünlükten eser yoktur fikrimde.
Öyle kısırım ki ölsem kabrimde
Belki yabani ot bile yetişmez.
Otuza varmadan yitti ilhamım.
Her yıl toprak kaybeden, her savaşta yenilen,
Bir saltanatın sınır şehrinde komutanım.
Gazabından korkulan, gücüne imrenilen,
Barbarlığıyla ünlü bir hakandır düşmanım.
Kuşatma altındayız uzun yıllardan beri.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!