Zeynebim Şiiri - İsmet Murat Müçtehit

ZEYNEBİM
Aşkını kalbime yazmıştım ama,
Param parça ettin tutmuyor yama;
Ayak uydurarak ahir zamana,
Beni dilim dilim dildin Zeynebim.

Nefse esir oldun terk edip gittin,
Bilmem hangi bağın dalında bittin,
Şen şakrak gönlümü virane ettin,
Her şeyi bir anda sildin Zeynebim.

Elinin tersiyle itip cihanda
Yalnız koydun beni bu garip handa,
Söylermisin bana ahir zamanda.
Herkesi dostummu bildin Zeynebim.

Neylediysem kadir kıymet bilmedin,
Eşim deyip sahip çıkıp gülmedin,
Dokuz aydır terk eyledin gelmedin,
Sinemi ikiye böldün Zeynebim.

Elem derdim yüreğimden tekledim,
Hastahane kapısında bekledim,
Hüzünlendin derdi derde ekledim.
Ne aradın ne de geldin Zeynebim.

İsmet Murat idim düştüm dillere,
Mecnun gibi ruhum saldım çöllere,
Bundan gayri haber salma ellere,
Senin nazarında öldüm Zeynebim.