En büyük cinayet odur ki; insan gönlünde öldürür Mevla’yı
Sonra kasıp kavurur küfrün ateşinde dünyayı
Âlem yanarken o, ateşin günahını da yıkar müminlere
Kendince böyle sürer dünyada sefayı
Ta ki ecel gelip bir gün çatınca
Vurur musalla taşına kafayı
Hep sorardım kendime: Şu cehennem ne işe yarar?
Neden yakmak için ille de insanoğlunu arar?
Şu olup bitene ibret gözüyle baktım da dostlar,
Anladım ki şu cehennem gerçekten çok işe yarar…!
Şubat 2008
Havada kan kokusu, ölüm pusuda bekler
Belli ki birileri ölecekler
Analar ağlayacak, nişanlılar ağlayacak
Nutuklar atılacak tabutların başında
Sloganlar bastıracak feryatları
“Şehitler ölmez vatan bölünmez” diyecekler
Mademki meydan savaşını kaybetti sevabımız
İstemem anılsın günahlarla birlikte adımız
Ya Rab! Öyle bir rüzgâr gönder ki o yüce katından
Kırılsın günahlarında ısrar eden inadımız
Gözlerinde umut yağmurları
Yağarken kalbime akşamları
Islak gecelere sararım ruhumu
Gözlerine doğarım sabahları
Saba rüzgârı eserken kapımızda
Madem anıların kaydından başka bir şey değildir zaman
Öyleyse boşunadır ey gönül maziye bakıp ağlaman
Saba yeli var git sılama selam söyle benden
De ki: bir garip hicran sazıyla şarkını söyler
Dargınsa bana, okşa başını, öp gözlerinden
De ki: Affet, gidenler bir daha dönmeyecekler
Otur da Çoruh’un kıyısına, dinle sesini
Kendi notu:Anam zemheri çocuğu derdi,babam ihtilal...Zemheri kara kış demek,ihtilal darbe...Ölürken karakışa razıyım yeter ki bir daha darbe olmasın.Bu da benim kişilere ve zamana göre değişmeyen şiarım.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!