Zeycan'mış Adı Şiiri - Muzaffer Boz

ZEYCAN'MIŞ ADI

Burdan sabah kuşlukta bir güzel geçti,
Gülüşü gülden hoş, yüzü ay parçası.
Dedim: Can kız kimlerdensin,kimin nesi ?
Dedi: Bozlar'danım, Aycan'ın ablası.
***
Zeycan'mış adı; kendi bal gibi bir şey,
Saçları gür, yanakları al gibi bir şey,
Aşıp giderken boyu dal gibi bir şey,
Sandım şebnemler bürümüş gül goncası.
***
Tıpkı kanatlı bir melek gökten inen
Anlatılamaz kaleminen, dilinen,
Inan benzemez hiç bir şeye bilinen,
Kendi huri, bir can mış, bir can anası.
***
Zeycan bir güzel abla; ana yarısı,
Aycan'la Bircan sanki onun yavrusu,
Hallerini görsen; doyulmaz doğrusu,
Kalbimde yer ettiler gönül dolusu.
***
İki yanda Zeycan'la Aycan durmuş,
İkisi de Bircan'ın elinden tutmuş,
Üçü bir olunca dünyayı unutmuş,
Bir görenin bir daha gelir göresi.
***
Durdukça sıkılırım bir cenderede,
Güzel kız şimdi neredesin? Nerede?
Dualar ediyorum: Allah verede,
Analı, kızlı saraylarda konası.
***
Kul dönüp bakmış visali hayal etmiş,
Zeycan'la Aycan serpilip gitmiş,
Bircan da rüyalarda kaybolup, yitmiş,
Ah..! Edip Muzaffer narında yanası.

Muzaffer Boz
25.02.2024
Saat: 04.30