Kum, rüzgârla savrulur, biçim almaz,
Çamur da yoğrulmazsa şekil bulmaz.
Varlık, sabırla işlenir derinde,
Yüzeyde kalan, gerçeğe varmaz.
Ne iz kalır nehirde bir adımla,
Her şey akar, dönüşür zamanla.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta