Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Değerli Züleyha'yla on yıla yakın süredir tanışıklığımız var.Yazdığı şiirlerin çoğunu okumuşumdur.Yüzlerce şiir içinde gizlenen bir şiiri sorulsa 'Şudur' diyebilecek değin tanırım.Çünkü oturmuş bir yazma disiplini,karakterini koruyan bir biçemi vardır.Şiirin gereksindiği bütün olanakları özgün buluş gücüyle,dil işçiliğiyle getirir dizelerine O. Bambaşka evrenler kurar her şiirinde.Nasıl mayalandığıı hayranlıkla izlediğim bambaşka bir liriz akar şiirin bütün damarlarından. Bu nedenle ZEHREVAN'ın Ümraniye Belediyesi'nce gerçekleştirilen 9.Şiir Yarışması'nda Mansiyon'la taltif edilmiş olmasına hiç de şaşırmadım.Türk Şiiri'nde yazdıklarıyla/yazacaklarıyla umut vaat eden bir şair olarak görüyorum çünkü Kardeşimi. Bu vesileyle başarısını içtenlikle kutluyor;yarınlarda daha büyük başarıları yakalayacağına inanıyorum...Tebrik ediyorum Değerli Züleyha Kardeşim....
Erdemle.Selamlarımla.
Züleyha HANIM....
Özmü demeli sözmü demeli...
Düşünmek vede düşünebildiğini böyle güzel ifade edebilmek..
En güzeli ise belkide garibanın tebessümündeki mana yı kavramadadır....
Saygılarımı sunuyorum
Tebrikler, selamlar.
Parildayan pirlanta kaleminizi yurekten kutluyor isiltinin omrunuzce hic sonmemesi dilegiyle tebrikler saygilar
Züleyha Hanım!
Tek kelimeyle fevkalde bize erbab-ı kaleme selma göndermek düşer selam, selmet olsun selam ve dua ile Yüce Mevlam hayırlısı ile muradınızı hasıl eylesin tam puan lütfen kabul buyurun
Değerli kardeşim Züleyha Hanım, ruhlara ilahi bir dokunuş hissi veren harika şiirini okudum. Ayrıca Ümraniye Belediyesinin açmış olduğu yarışmada bu şiirinizle almış olduğunuz Mansiyon Ödülü içinde tebrik eder başarılarının ve bu duruşunun devamını Cenabı Mevladan niyaz ederim. Selam ve saygılarımla
Hüseyin BACANAK
tebrik ediyorum kaleminiz daim olsun.. yürek sesiniz hiç susmaması dileklerimle 10 puanla selamlıyorum..
Akıcı güzel bir şiir okudum ellerine yüreğine sağlık şairimiz
Zehrevan ki, mahşerin şefkatli serinliği
Ruhun çölünde gölge, bembeyaz gelinliği
tebrikler Züleyha hanım.
YÜREK SESİ ŞİİRİNİZ MÜKEMMEL GÜZELLİKTE, KONUSU VE AHENGİYLE HARİKA EN KALBİ TEBRİKLERİMLE KUTLUYORUM.
Bu şiir ile ilgili 42 tane yorum bulunmakta