Züleyha Özbay Bilgiç Şiirleri - Şair Zül ...

Gözlerin..
sığınacak limanım
hani öylesi dalgalar vurur ya sahile
gözlerinde vurdu yüreğimin en derinine..
dedim ya bir tanem gülüşün deniz oluyor gözlerimde..

Bir eylül vardı gözlerimde,
Bir de Sen!
Bir de sana benzeyen,
Bir avuç şebnem...
/
Hazan mevsimindeydim,

Hüznümü öylece bırakıp yüreğine,
Usulcacık kayıp gideceğim yıldızlar gibi
Yalnız sevdan kalacak,hasretinle,
Gözlerimde yağmurlar, sessiz, ebedi.

‘Tüm sözcükler suskun..
sessizliğin girdabında..’

Ağlamak mı
Çaremi gözyaşları bir tarihin ağıdına
Gölgesine yıldırımlar mı düştü

Ümidim yol verir sabrima her dem,
Mahzunlugum isik karanliklara..
Dalmisim dünyaya uslanmaz nefsim,
Sabirla çikilir aydinliklara..

Tohumu ekmeli gönül topraga,

Kayboluyordu gece
Ay damlayan saçlarından
Tutsak gönül ezgilerini besteliyordu
Uzansa tutacaktı sitemini
İstemedi varsın gitsindi...

Bu şehir beni anlatır;
sevdana dair ne varsa
şehrime sensizlik düştü bu gece,
gelişinle anlatır bu şehir,
beni... sadece...

Bir tek senin hasretin ısıtır,
Yokluğunla solgun gönlümü.
Bir tek, senin sevgin kuşatır annem,
Anılarla dolu mahzun ömrümü.

Yüreğimi sımsıcak saranımsın,

Nevbaharla birlikte berk-i semenlerle müzehher olmuş reyâhinler, bir hal-i inkisârı ile çağlayan cûybarların bulunduğu letâfeti nâmütenâhi olan İstanbuldayım.

Karşımda râyihâlarıyla hüsn-i bi_bahâ ile hurûşan mâi deniz..bense mâi denizin
O âsude sukûtuna hâmuşane hûruşanına, meftûn olmuş seyretmekteyim nesîm-i seherlerde..Bir neşîde İstanbul.. sonsuz bir neşide mâi deniz..sanki nesrinler misali bir samt-ı ümitle rûy-ı zemine rûşenalar saçıyor..Ufku temâşa ederken,mazi sayfalarında sukûneti ebediyyeye ve emelerin rûhuna peyûmu hasreti fısıldayan, perde –i zulmeti kaldıran, Rabbinden bir parça nusret ve umutla nevvar diliyor mâi deniz..

Rabbinden dilediği arzularına ulaşmış mâi deniz..şimdi muğberler, kebûterler, mai denizin enginliğine bir hasbihal sunuyorlar.. Öyle bir hasbihal ki; lâyetenâhi kedernâk..

Zulmetin ötesinden doğan bir nevvarsın sen
Kutsi bir iştiyaktır sana olan intizar
Ab-ı hayatısın sine-i püryanımın
Gel de söndür narımı Ey Şehr-i Ramazan! ..
Feyzinden bir katre sun şu günahkar gönlüme
Serinletsin ruhumu senle gelen bir baran