Zehra Yılmaz Şiirleri - Şair Zehra Yılmaz

Gözlerimde dinemeyen yaşsın sen
Özümde sönemeyen ateşsin sen
Ruhuma nurundan bir müjde versen
İnan ki solacağım tek aşksın sen

Seni düşününce
Bin bir çiçek açar gönlümde
Martılar uçar gözlerimin önünden
Sen bir çiçek olursun
Ben masmavi bir deniz
Seni düşününce

Artık ağlamıyorum
Duyduğum her şarkıya
Ve bir ah! çekmiyorum
Okuduğum her şiirin ardından
Çünkü anladım ki
Hiç bir şarkı senin değil

Kalbimde gamsın sen ruhumda elem
Söyle ey yar ben sana nasıl gelem
Ferhatlar gibi dağlarımı delem
Söyle ey yar ben sana nasıl gelem

Baharlarım hazan oldu
Gençliğim erkenden soldu
Derunum da ah! yarem var
Mutluluklar hayal oldu

Önce böyle değildim ben

Nihayet senden kurtuldum
Seni içimden attım
Gözyaşlarımla dışarıya akıttım
Üç kuruşa seni bir mendile sattım
Oh be! ne de iyi ettim
Gerisini mendil düşünsün gayrı

Sevileyim derken erkenden soldum
Bin bir dertlere tek ortak ben oldum
Sardın her yanımı sen ile doldum
Bir kez olsun halimi görmedin yar

Bir özüm vardı kalmadı eridi

Sel, deprem, yangın ve trafik
Can aldılar sonra ağladılar
Baktılar ki o canlar cennete
Güldüler güldüler güldüler
Teröristler şehit etti bir askeri
Güldüler.................................

Biz hep hayatın acımasız tellerine takıldık
Unutulduk yaban ellerde kurda kuşa satıldık

Yüreğimizi dağladılar hep sustuk boyun büktük
Kaderimize inat ettik üzülsekte diz çöktük

Sanma ki âşık olunma sırası sana gelmişti
Hayır
Sadece âşık olma sırası bana gelmişti
Ve karşıma sen çıkmıştın