Ovacıktan Baba dağa uzanan patika
Ölü denizin tepesine kadar taşıdı bizi,her yer göz alabildiğine deniz.
Kalbim bir martı gibi,kanat çırpıyor
Patika dağlara kalbim evine dönüyor.
Uçurumdan Kelebekler vadisine bakarken akşam üzeri
Bilmezler aslında karanlığın nereden geldiğini
en son otobüsüydü günün
yolculuk
yalnızlığın başladığı yereydi
ne zaman diner içimdeki yağmur
mayısta doğdum
mayıslı günleri sevmem
Alın yazısı gibiydi durgun suları üzerinde gölün; rüzgar
Sözün fısıltı olup dört bir yandan seslendiği günün
sonuna doğru,
İki parça bulutun tutsaklığından kurtulup güneş
son bir bakışıyla ısıtmasaydı yüreğimi;
kendimi akşamın alacasına bırakmazdım.
parmaklarım,sessizliğini bozdu
hüzün silikleşirken.
zaman;
içinden geçenleri savurdu.
yüzün yansır oldu yüzüme,
hüzün;
Buluttan sıyrılabilseydi yüreğim
aynanın ardındaki seni ısıtmazdı;
yüzün ne kadar yakınmış yüzüme.
ateş böcekleri gibi uçuşurken geçmiş zamanların
gidişleri
kendimi geceye mahkum buluyorum.
Her soluk alışımda
göğsümün kalkıp inişi gibi
değil
buğu gibi yükseldi ay
deniz üstüne düşeni değil
zamanı yansıttı gece boyu
yağmur her şeyi yıkadı,mayıstı.
mavi bir alev gibi yükseldi martılar
her şeyi yakmak geliyor içimden.
çizgileri artıyor; ellerimin
sesimi esirgedim martılarla konuşurken.
YER GÖSTERİCİSİ
Penceremden gözüken dört duvara bakıyorum saatlerdir.
Ne resimler çizdim bilseniz evlerinizin dışa açılan odalarına.
Sessiz ve kimsesiz duran zaman,karla karışık yağmur olarak dökülüyor fark ettin mi?
Anlamsız anlamlar yükledim ayak izlerine.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!