Yazmaya korkarak yazıyorum,
Susturulucağım diye yine.
Ve ya istenmediğim tokat gibi,
Vurulacak diye yüzüme.
Daha önceleri bu yüzden çok yazmadım,
Umutları gerçekleştirememe korkusuyla.
Sana rastlayınca daha da farkına vardım.
İmkansızlıklarımın etkisini tüm hayatıma.
Bu yüzdendir sessizce sevdim,
Hissettiğim duygularımı gizledim.
Herşeyi açıkça söyleyemedim,
Bir hayalet gibiydi sevgim.
Niye vurguluyorsun olmadığımı değerli?
Kırıyorsun hayata olan şevkimi.
Bu kadar ezdiğin yetmedi mi?
Soruyorum eline ne geçti şimdi?
Sevmek zorundaydım kendimi,
Yoksa başka seven olmazdı.
Ama bu kibirden değildi,
Hayatın zorunlu bir kuralıydı.
Savaştığım hasretin mi sözlerin mi?
Her ikisi de yaraladı beni.
Zararı yok sana sevgimin,
Bir anlık hevesle sevilmedin.
Kayıt Tarihi : 20.3.2021 03:21:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir şiir ne kadar anlatırsa insanın derdini o kadar...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!