Zarar ziyan Şiiri - Hatice Ak

“Ne fırtınalar dindi içimizde,
Ne yangınlar söndü yüreğimizde”

Söz vermiştim kendime
Sonsuza dek seveceğime diye
Oysa ne hiç bir şeyi paylaşabildim
Ne içimde ağlayan sesi susturabildim

Ve kuş olup uçsam dedim
Vursam kendimi dağlara taşlara
Yansam, yok olsam sonsuzlukta
Savrulsam kül olup rüzgârlarla

İsterdim ki her şeyim sen ol
Böyle bedbaht olur muydum
Tutsam dallarından,sarılsan ellerime
Üstüme devrilen dağlardan
Böyle yorulur muydum

Oysa yeni filizlenmiş bir çiçek gibi
Tarifsiz bir sevgiydi bendeki

Geri dönüşü mümkün olmayan
Her an, bir şeyler koparken içimden
Belki de bunun içindir şimdi
Aklımın firar etmesi bedenimden

Korkuyorum zamanın kısalığından
Korkuyorum yüreğimdeki kuşun
Telaşa kapılıp havalanmasından
Ve korkar oldum duygularımda
Sevgi imzalı yaralar açılmasından

Sevmedim, sevemem demiyorum ama
Gel gör ki; hangi dala tutunsam zarar
Ne yöne dönsem ziyan

Hatice AK/23.04.2013