Zar-zor Şiiri - Yunus Özerdem

Fırtınalar eserken bedenime
Zar zor attım kendimi yüreğine
Vardım teninin olduğu yere
Ne olur kapatma kapıları
Ne olur açık tut tüm hatıraları
Zihninde saklıyım bilirim ama
Örttün mü üstüme bilemem Hatırama kor olan kızgın nefretini.
Zar zor yaşadım hayatı
Bugüne değin uzak yollarda
Aklımda hep sen vardın
Irak diyarlarda.
Kaplamış bak üstümü
Zamanın tozu toprağı
Gel de çıkar beni
Toplarken bağı, bostanı
Bülbülken çiyana döndüm zaar
Yanlış ellerde harap oldum yar
Gel de ne olur al beni içeri
Kış geldi, basmadan heryeri kar.
Zar zor attım bak kendimi dizlerine
Başım koyardım hani bakarken gözlerine
Gel de harap eyleme kapı diplerinde
Sar, sarmala özlem bürümüş ellerinle
Pişman olmazsın bak o güzel gözlerinle.
Zar zor yaşıyorum bil ki yar şimdi
O beni benden çıkaran fırtına dindi
Ruhum Nuh gibi sessiz gemiye bindi
Herkes benden birşeyler aldı indi
Beni ben yapan ayakta tutan kimdi
Zar zor hatırlıyorum şimdi
Yaşananlar kötü anılarımı tümden sildi
Sen kaldın içimde, geri kalanlar
Yıldız misali zamanda kaydı ve gitti..
Aç kapıları yar, inad etme zamanı değil
Zar zor atmışım zaten kendimi
Beraber mutluluk zamanı şimdi
Sıyır ruhundan hırka olmuş nefretini