Zat-ı Erva Şiiri - Yunus Özerdem

Pek çok acılar çektim ederek ah-ı figan
Bir zat-ı erva ile hayatım kalmadı yavan
Ucu mutluluğa erdi dizde yokken derman
Bir zat-ı erva ile hayatım kalmadı yavan

İçimdeki şu duyguların hepsi yaptı tavan
Hüzün yaratan anılara vermedim aman
Silip attım acıyı bir çırpıda gelince ferman
Bir zat-ı erva ile hayatım kalmadı yavan

Bir kayıp insan idim başında kara duman
Yandı bitti ciğerim kalmadı kimseye iman
Harabe taka olup bulamadım çıkacak liman
Bir zat-ı erva ile hayatım kalmadı yavan

Darboğazdaydım hayalleri bile daralan
Umut dehlizine vardım beni benden alan
Işığı gördüm sonunda bir kokulu harman
Bir zat-ı erva ile hayatım kalmadı yavan

Sarmaşık gibiydi dertler sardıkça saran
Dört duvar olmuş heryanım vermiyor aman
Bir karanlık vardı etrafı sarıp sarmalayan
Bir zat-ı erva ile hayatım kalmadı yavan

Huzuru buldum musikide çalarken keman
Kırışmış kütük bedenimde kalmadı derman
Gitmek zor idi dağların ardı pek bir yaman
Bir zat-ı erva ile hayatım kalmadı yavan