Zan'ın Sonu Şiiri - Aşık İsmeti

Gece zifiri karanlık
Dalmışım derin uykuya
Araba sesiyle uyandım
Bu saat'de bu ses ne?
Merak ettim doğrusu
Perdenin arkasından
Şöyle baktım dışarı
Her yanım sarılmış
iki polis elde telsiz
Yaklaşıyor kapıya
Nefes kesip kulak verdim
Vurdular tak, tak
'Mürsel nerde' diye
Sert bir sözle sordular
Cevap verdim 'buradayım'
Babam açtı kapıyı
Tuttular iki kolumdan
Demir kelepçe vurdular
Sağımda solumda
Cellat gibi insanlar
Götürdüler bilinmeze
Yapmadıklarımı sordular
Hiç bir haberim yok
Öylesine işkence yaptılar ki
Esire yapılmayan şeyler
Henüz yaşım onsekiz
Suçsuz olmuşum
Cezası bunlar
Ben sucumun nerde
Olduğunu bilmiyorum
Vatanı, Milleti sevmek
Bayrağı, devleti sevmek
Bundan dolayı suçluyum
Belki de bunlar bana
Bir gazi torunuyum
İçin ceza çektirdiler
Bunlar suç ise
Varsın suçlasınlar
Hey belalı Mürsel

Not: Bu şiiri şahsım sıkıntılı günlerde daha 18 yaşlarına yeni girdiğim dönem, ceza ve tevkif evinde canım anam elbiselerimi yıkarken ceplerimden çıkıyor ve muhterem babam 09-09-1978 tarihinden beri saklamış, şairane bir şiir olmasada hatıra amaçlı siz kıymetli dostlarla paylaşmak istedim.aşagıdaki not'da Kıymetli babam Aşık İsmeti'nin notu.

Not: Bu şiire benzeyen yazının üzerinde tarihi yoktu fakat, annesi elbisesini yıkamak için ceplerini boşalttığında elime geçti o tarih 09-09-1978 idi. Oğlum Mürsel bu yazıları ile anlatmak istemiş duygularını...