Zambak Çiçekleri Şiiri - Sandra Şentürk

Şimdi çiçekleri düşünüyorum.
Zambak çiçeklerini
Şu senin çok sevdiklerin var ya hani
Bana benzettiklerin
En yüksekte ıssızlıkta açan çiçekleri
ilkbahar sonlarında açıveren
Hani şu asaletini sevdiğin, güzelliğine hayran olduğun çiçekler...
O güzelim beyaz zambak çiçeklerini...
Artık onlara benzemiyorum.
Fakat vedam belki andırır sana zambak çiçeklerini
Bize umut veren o güzel çiçeklere benzemiyorum artık
Çünkü ben artık senin zambak çiçeğin değilim
Belki de hiç olmadım.
Içimde sana karşı büyütmeye çalıştığım çocuğu
Büyütemediğim için üzgünüm.
Oysa onu anlarsın belki de olduğu gibi seversin sanmıştım
Kimbilir...
Belki de bir babanın şefkatiyle onu seversin
Yaralarından öpersin ,gözünden sakınırsın sanmışım .
Belki eksikliklerini sen tamamlarsın sanmışım.
Üzgünüm sevgilim
Senin istediğin gibi bir kadın olamadığım için çok üzgünüm...
Çocukluğuma ver .
Çünkü ben henüz büyüyememiş bir çocuğum...