Zamanın Kalbinde Durdum Şiiri - Kemter A ...

Bir an durdum, zaman beni geçti,
Sordum: "Ey an, sen misin yoksa ben mi?"
Dedi: "Ne sen varsın ne ben,
Biz birbirimizin yankısıyız
Suskunluğun dilinde..."

Gecenin koynunda yıldızları saydım,
Her biri bir hikâye, her hikâye bir hiç...
Dedim: "Bu ışık milyon yıllık!"
Güldü: "Sen daha dünün tozusun,
Asıl olan, şimdi sönen ışıktır."

Bir nehir gördüm, suyunu içtim,
"Aynı suda iki kez yıkanılmaz" dediler.
Ben tuttum kana kana içtim,
Çünkü bilirim:
Her damla, ilk damladır aslında...

Dağlara sordum: "Siz nasıl sabredersiniz?"
"Biz sabretmeyiz, sabrın ta kendisiyiz" dediler.
Bulutlara sordum: "Nereye gidersiniz?"
"Biz gitmeyiz, yolun kendisiyiz" dediler.
İnsana sordum: "Sen nesin?"
"Bir sorudan ibaretim" dedi...

Şimdi biliyorum:
Varlık, yokluğun gölgesidir,
Ve ben, o gölgenin içinde kayboldum...