Karanlık, gökyüzü olmaya çalışırken
Zamanın gözyaşları tek gözlü penceremden akıyor.
Odam sessizliğin esirliğine alışırken
O an kendimle sözlü münakaşam kafamı içeriden yakıyor.
Oğlundan utanan büyükbabamın kasketi,
Şimdi babamın başında
Her gün bu kadar güzel mi bu deniz?
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Devamını Oku
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta