Zamanın aynası Şiiri - Muhammed Ali Arvas

Bu şiirin anlatmak istediği ana fikir, modern dünyada insanlığın giderek kaybolduğu, insanların bireyselleştiği, teknolojinin ve maddiyatın ön planda olduğu bir çağda merhamet, vicdan ve kardeşlik gibi insani değerlerin unutulmasıdır. Şiir, dünyanın dönmeye devam ettiğini ancak insanların giderek yalnızlaştığını, doğanın tahrip edildiğini ve toplumsal bağların zayıfladığını vurguluyor. Gökyüzünün gri olması, denizlerin karanlık olması ve toprağın susuz kalması, sadece doğanın değil, insan ruhunun da kuruduğunu simgeliyor. Ancak şiirin sonunda bir umut ışığı var: "Bir çocuğun gülüşü, bir yaşlıda aklı, bir selam, bir dua, bir tebessüm gerek." Yani insanlığı kurtaracak olan şey, büyük değişimler değil; küçük ama içten iyiliklerdir. Bir tebessüm, bir selam, bir dua bile dünyayı daha yaşanabilir hale getirebilir. Son kıtada zamanın bizlere dönüp geçmiş hatalarımızı göstermesi gerektiği belirtiliyor. "Ey zaman, dön ve göster bize, ne yanlış yaptık, bu kara denizde." Bu dize, insanlığın kendini sorgulaması gerektiğini ve hatalarından ders alarak daha güzel bir dünya kurabileceğini anlatıyor. Özetle, şiir insanlığın kaybolmaya yüz tuttuğunu ama hâlâ umut olduğunu ve bu umudun küçük ama samimi iyiliklerle yeşerebileceğini anlatıyor.