bir taflan ağacının gölgesinde arınır anılar
ince bir gülüş solgunluğu duyumsamanın
telleri kopuk bir kemanın sesi gibi sessizce
nedensiz bir tenhalığa dönüşür yarınlar
duymadan da hiçbir şeyi katıksız
loş bahçeler nasıldır bilirsiniz yağmur sonrası
ve akşam sefaları mevsimin
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta