Zamana Bekçi Şiiri - Arif Kaman

Ağam ben zamana bekçiyim
Ne seni tanır nede bilirim, sende beni
Dilinden düşen tüm hayr ve şer bana gelir
Ah eden sevdalı yetimlerinde…
Dinlerim sesini tiktaklarının, sizin vakit kutucuklarınızda
Ağlamaya yüz tutmuş elli kat boyalı duvarlar
Bilirler beni ve ayak sesimi

Ağam ben zamana bekçiyim
At sırtında gelin giden annen, çam bardakta su içen deden bilir beni
Sevda çeşmeleri ve hatta ağıtlar bana yakılır
Üryan duygular benim içimde yol alır
İç çekmeler banadır, zarar ziyan vede heba
Yok sayılmak ben varsam vardır yada yok
Kuru ağaçtan baston beni bekler, yeşermek için

Ağam ben zamana bekçiyim
Sabır sizde vardır ama bolluk bende
Berzah aleminden beri burdayım
Her sabah teşekkür ederim, yorduğum için
Üzerine bastığım toprağa, sen farketmezsin
Konar göçerim aslında, madde aleminde
Öyle bir şeyi bekliyorum ki ben sonsuzum
Misafir olduğum ceset zamana gebe
Zaman Allah’a…
Ben hep açım, doymam için;
Dua inşaallah, yalnızca dua
Selam ile hayr ile…