Aklım sende
Çaresizim....
Bazen diyorum birisi çıksa karşıma
Baksa uzun uzun
sonra haydi gel
Yaşamak sevilmek seninde hakkin dese
Gidişinin ardından yazıyorum bu satırları,
Bir deli rüzgar gibi geçtin hayatımdan…
Ne zaman duruldun, ne zaman savurdun beni,
Bilmiyorum.
Sadece yüreğimin orta yerinde bir fırtına var,
Benim adım Zaman...
Ama sen gideli, akmayı unuttum.
Sende durdum…
Bir fotoğraf karesinde,
Bir gülüşün kıyısında
Sabitlendim.
Bak hayat, bu sözüm sana,
Ama bil ki ne dert yanmak derdim ne de boyun eğmek.
Sadece içimde susan bir adamın sesini
Artık kendim bile duymadan geçip gitmek istemiyorum.
Kolay yaşamadım ben bu ömrü.
Konuş desen, iki cümleyi bir araya getiremem
Yaz desen, e o zaman da sana uygun kelimeler bulamam
Nelere benzersin nasıl bir şeysin bilemem
Ömrümü seni anlatmakla geçirdiğimi hangi lugata baktıysam olmadı
Bir türlü bulamadım seni
Tanıyamadım, satırımdaki yerine koyamadım
Sevgili Sen,
Bu satırları sana değil,
Senin yokluğuna yazıyorum.
Çünkü sen artık bana uzaksın…
Hem de en suskun halinle.
Bir insan düşün…
Kalbinde yer açar…
Adını kimsenin bilmediği bir köşeye yazar seni.
Gözünden sakınır…
Kendi yorgunluğunu bile unutur senin huzurun için.
Ama ne zaman ki kendi susar,
Bir sabahın sessizliğinin en yorgun saatinde yazıyorum.
Zarif sarı saçların gözümün önünde,
Ela gözlerinin içine bakmadan geçirdiğim her dakika,
Bir kurşun gibi saplanıyor göğsüme.
Hayal misin, yoksa Mihriban gibi
Adını anınca içimi dağlayan bir hatıra mı oldun artık?
Bilmiyorum hangi gecenin koynuna bıraktığımı ,
zamanın bile ayırt edemediği bir vaktin içindeyim.
Ne gün geçiyor, ne hafta…
Aylar birbirinin aynası gibi
ve ben her aynada senin yokluğunu seyrediyorum.
Zaman…
Bu sana kaçıncı kez yazışım bilmiyorum.
Her defasında kelimeler yetmiyor,
Her cümlede biraz eksik kalıyor içimdeki ses.
Ama yine de başlıyorum işte…
Çünkü ne zaman içime bir boşluk düşse,
Orayı dolduran yine sen oluyorsun.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!