Zahirinde Geziyorum.

Zahirinde geziyorum.
Parktan geçerken baktığın bank gibiyim,
Çayını karıştırıp masa örtüsünü bir damla kirleterek
Kenara bıraktığın çay kaşığı sanki benim.
Yoksa omzundan aşağıya kaymaya meyyal çantan ben miydim?
Bilemiyorum. Gözünde ne var, içinde kim var?

Vitrininde fena durmuyorum, değil mi?
Raflarında yer alamamanın acısı içimde.
Ama vitrininde fena durmuyorum, değil mi?

Zahirinde geziyorum. Bir an bana takılıyor gözün,
Farkındayım. Seviyorsun ama istemiyorsun.
Olsun, ben yine de zahirinde geziyorum.

Açtığın kapı dar geliyor bana,
Zorlasam kapına, kapının aralığından baksam, bana yazık.
Batınında yerim yok, bilirim.
Vitrininde fena durmuyorum.
Sırtım içine, yüzüm dışına dönükken işe yarıyorum.

Vitrinde bana bakan müşteriler girerken içeri,
Ben el mecbur bakıyorum dışarı.
Zahirinde ben geziyorum.
Vitrininde fena durmuyorum.
İçeriden sırtıma sen bakıyorsun,
Ben el mecbur dışarı bakıyorum.

Batınında yerim yok.

Geceleri ufak ufak gidiyorum zahirinden haricine.
Her sabah sinirlenip çekiyorsun beni vitrinindeki yerime.

Zahirinde geziyorum.
Batınında yer vermeyeceksin, biliyorum.

Olası geçmişine, muhtemel yarınlarına bakarak sövüyorum.
Sen kimi alırsan al içine,
Ben bu vitrinden gidiyorum.

Artık zahirinde bile gezmiyorum.