Güneş tutuldu ufukta, son bir kez baktı ardına.
Beni bırakıp yalnızlığımla,karanlıkta gülümsedi,
Sabaha görüşürüz der gibiydi.
Rüzgar kara bulutları önüne katarak selamladı
Estikçe üzerimden hiç merhamet göstermedi
İliklerime kadar titretti.
Hani kaybetmeye korktuğumuz şeyler vardır ya hayatımızda,
İşte sende benim gözyaşımsın, ağlayamıyorum.
Korkum seni kaybetmek, bir daha görememek,
Bu duyguyu yaşıyorum içimde ama sen bunu bilmiyorsun..
Her türlü zorlukla başa çıkıyorum yılmıyorum yıkılmıyorum.
Ama en çok seni kaybetmekten korkuyorum.
Gecenin bir yarısı uyanırken kabusların arasından
Terlemiş bedenime işlerken gecenin ayazı
Çıplak boş odanın perdesiz penceresini kapatan
Buğuyu silipte baktım bu seferde karanlığa
Anlam veremediğim ayrılığına inanamadım birkez daha
Benden ne kadar uzaktada olsan
Bir vefasızmışsın,
Bunu şimdi anladım.
Ben bugüne kadar,
Hiç böyle ağlamadım.
Ah bir sökebilsem seni
Şu deli yüreğimden.
Sen, varlığım dediğim, geceleri dilim dilim böldüğümsün.
Sen, yarim dediğim, uykuyu düşman uykusuzluğu dost bildiğimsin.
Sen, benimsin dediğim, benim olmayan olmayacak olansın.
Sen, hayallerim dediğim, yaşadığım hayatta mutlu olduğum tek kadınsın.
Sen, sevdamsın gönül verdiğim tek aşkım neşe kaynağımsın..
Sen, seni seviyorum dediğim, bu kelimeyi söylerken yüzüme tebessüm verensin.
Bugünde bitmek üzere, bu şehirde
Yorgunluğa teslim olan güneş
Kızıl renkli şalını omuzlarına alıp
Tatlı bir tebessüm içinde
Denizin ışıltıları arasında yavaşça kayboluyordu.
Suskun sevgilisi rüzgar bile
Eflatun rüzgar, bu sabah yine kapına geldi
Sen içeride yatağında uyuyorken
Tüllerin arasında çok hoşmuşsun!
Yüreğimden, taze bir aşk busesi bırakmış dudağına
Sonra, senden hasreti alıp getirdi bana
Sonu gelmeyen O hasreti.erittim içimde eritebildiğim kadar
Hani, O ilk tanıştığımız Nisan akşamını bilmem hatırlıyormusun?
Sultanahmet’in gizemi içinde kaybolurken çarpışmıştık.
Gözlerinin derinliklerine dalıp gitmiştim, birden yanıp kavrulmuştum.
Bir özür bile dileyemeden kaçmış uzaklaşmıştın benden,
Sonra bir daha görememiştim seni, bende ne üzülmüştüm.
O gece uyku girmemişti gözüme odam dar gelmişti bana.
Hangimiz yüreğimizde sevdayı yakmadık ki,
Hangimiz geriye dönüp te yanmadık ki.
Hangimiz gözyaşlarımızı silmedik ki,
Ve hangimiz hayata kaldığı yerden devam etmedik ki.
Gecelerde yalnız kalınca bir başımıza,
Yetmez mi?
Bir de soruyorsun
Neyin var diye
Sen ne olduğunu görmüyor musun.
Baksana etrafına.!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!