Ezginin kederini dinledim
Daktilonun sesini
Anımsadım düş kırgını seni
Anı yitti
Gece
bıraktı çalar saate sessizliğini
Gözlerinde bir intihar mektubunun onurunu
görüyorum, çaresizliğini ki bir aynadan
ne kadar fazla görsem bir yüzün ayrıntılarını,
o kadar sevgilim demektir. Bu yüzden yüzüne
tutunuyorum ve tutuyorum
batıya fazla gidip doğuyu bulan bir kaşif
balkona bıraktılar yarının uğultusunu
ve düğmeleri iliksiz bir gömleği, boşluğa
bakıyorum: neresindeyim ya da neremde
gömleği tutan ipi görünce kavuşuyorum sevince
ki, ipin telaşını kapatıyor gece
mandalın üzünyüsünü de göremiyorum
(Küskün geceden geldim güne. Sevkim hazır-
landı terke sevkedildim yine.Terledim ve ulaş-
tım bulutsuzluklara.Yıldızlara çıktım ,yıldızla-
ra ve uçarı umarsızlıklara.)
I.
Sen rüzgarsız bir yağmurda ıslanmadan gel.
Ben masalsız çocukluktan aşksız bir gençlik