Zaaflara yenik düşmemek lazım ki, tutunalım hayata. Bazen zaaflar, yenik düşülecek kadar güzel olmasa. Manzarası güzel penceremin yönü kuzeye bakar olmuş; gördüğümüz güneş değil, güzün rüzgarıymış. Ulaştı mı mektubum eline, geri geldiğinde anladım. Yalanlar mı dersin beni ayakta tutan, yoksa her baktığımda daha çok aşık olduğum gözlerin mi?
Ali Özdemir 4Kayıt Tarihi : 17.6.2024 00:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu metin, derin bir melankoli ve özlem duygusu taşıyor. Kişinin içsel çatışmalarını, zaaflarını ve aşka dair karışık hislerini yansıtıyor. Mektubun ulaşmamış olması, umutsuzluk ve yalnızlık hissini artırırken, sevdiği kişinin gözlerinin hatırası ona tutunma gücü veriyor. Manzaranın kuzeye bakması ve güz rüzgarı, hayatındaki karanlık ve soğuk dönemi simgeliyor. Metin genel olarak hüzünlü bir ruh hali ve içsel sorgulamalarla dolu.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!