Yüzünü Yıka Dünya Şiiri - Özlem Çay

sonra mı?
sonra,
sessizliğin ellerinde ustalıkla
un ufak kül oluyor uğultu,
fiyakalı ceketiyle
can kenarına siniyor gece.
ince şalıyla örtünüyor harfler
ıssızlık soluyor yarasal alfabeler,
hasbihâle duruyor suskunluklar.

usta bir şair gülüyor,
gece makamında, şiir sonra..
hece düşüyor
kekeme duvarlardan
satır arasına karışıyor..

puslu tüller arasından
şehri ıslatan
yoksul bir yağmur düşüyor sonra,
telaştan yoksun adımlarla
yorgun kış gibi uykulu..
kesik kesik soluyan nefes
anlamsızca sızlayıp
sokağa iniyor imge...

toprak sus pus, lâl
bağrına basıyor,
kim vurduya giden günü,
geç kalışları, muştuları,
hezeyanları.
sonra, toprak,
istasyon vedalı marazların
otobüs camı sevdalarına
yenilgisini kutsuyor çise çise..

sokaklara bıraktığım bir dize de
solgun bir akşamüstü oluyorsun sonra,
ölümlü yüzlere dağıttığım,
ceylan sürüsü..
açamadığım
kaburgamın içinde yaşam,
susadığım
kefensiz öğütülmüş
bir hayat sonra....⚘
.....özlem/
şubat/yirmi