kadin kitlemisti yuregini..
aska kuskunlugunden degil..
icindeki tutkunun solgunlugundan degil..
umutsuz bekleyislerinin bitirdigi zamanlar yuzunden..
gelenin yuregine dokunamayisindan..
yuregine dokunacak olanin yoklugundan
bakti kizil… mor ufka..
gecenin yalnizligi kadini anlatiyordu..
kadin da gecenin karanligini..
birbirini tamamlayan iki unsurdu..
gece usulca kepenklerini indiriyordu..
gun isigi ha dustu ha dusecekti kadinin beklentisizligine..
yuregindeki kocaman boslukla..
uykusuzlugu gozlerinden okunan kadin..
iste gun doguyordu..
kadin gercek yuzunu gomdu geceye..
yatagina. yastigina.. carsafina.
gune kendi olmayan
o baska kadinla baslayacakti yine
Kayıt Tarihi : 21.8.2005 14:30:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!