Yüzüne Güneş Geldi Şiiri - Evrim Evrensel

Bu gün oturup başladım işe;
Dünümle başladım geçmişimin derinine
İlerledik olay olay ve olgu olgu...
Yirmi yılımı aldım; Onsekizinci Onbeşle perçinledim Ondört, Onüç, Oniki, Onbir, On inerken çocukluğum
Çıkıverdi karşıma ne de masumca...
Zamanı dilim dilim dildim,
Kendimde kendimi bildim.
Yazdıklarımı, çizdiklerini birer birer,
Sevilmişlikleri ve sevdiklerimi,
Yürümüşlüklerimi durduraklarıyla,
Hasretlerini, Özlemlerini, kahırlarıyla,
Sevdaları ve sevdaya dair şiirlerimi,
Atmak için yırtarken bir bir...
Hayallerime eylemler koydum,
Kitap gibi okuduklarımı,
Yazdıklarımı yaprak, yaprak.
Atıvermeye bir çırpıda kopararak
Değil mi ki olacağız toprak...
Düşününce adam gibi bayağı
Eskiyenleri ve eskileri saklasam...
Yırtıp atmak kurtuluş mu
Ne suçu var ki onca olanların...
Yaz yeniden yeniyi dedim
Yeni bir ufuk, yeni bir kafa gerek yeni için...
Sana bir yeni gerekir oğlum dedim...
Yeniyi yazmalı,
Okumalı yeniyi,
Yeniye bakmalı ki
Görebilmelisin yenilikleri yeniden...
Mesela; yeni bir güneşle başlanır yeni bir güne...
Yeni bir mehtapla yeni bir geceye,
Yeni rüya ile yeni gerçeğe
Haydi oğlum; yüzüne güneş geldi.
Başın Ay'da, Gözün Şafak'ta...
1976 Kasımpaşa.