Yüze Gülen! Şiiri - Burhanettin Akdağ

İki lokma ekmek verdin
Başa kaktın yüze gülen
Yanındayım korkma derdin
Çabuk bıktın yüze gülen!

Yüreğime gam çökerken
Beş parasız yaş dökerken
Yalvar yakar etme derken
Elin çektin yüze gülen!

Selam verdim aldın nazla
Heves verdin süslü sözle
Anlamsız ve soğuk gözle
Dönüp baktın yüze gülen!

Çok arandım zor anımda
Yangın varken sol yanımda
Hep bekledim dar günümde
Yine yoktun yüze gülen!

Yalnız koydun bin elemde
Israr ettin hep zulümde
Garip başım bu âlemde
Derde soktun yüze gülen!

Varsa paran dedin harca
Kandırarak soktun borca
Çöküşümü yazıp burca
Tokat çaktın yüze gülen!

Şamar vurdu her kelime
Bölündüm ben lime lime
Kıs kıs gülüp bu halime
Ziller taktın yüze gülen!

Kurşun sıkıp çiçeğime
Hüzün verdin kucağıma
Evim yakıp ocağıma
İncir diktin yüze gülen!

Harap kırık yolda kaysam
Neye yarar gönül koysam
Ne zaman ki umut duysam
Hasret ektin yüze gülen!

İpsiz sapsız partal atıp
Yabancıyla emsal tutup
Hayalime katran katıp
Her gün yıktın yüze gülen!

Bu gönlümün dolmaz kabı
Tam pişerken sardı dibi
Tutuşturdun çıra gibi
Yaman yaktın yüze gülen!

Bulur bulmaz şen tepeyi
Unutma hiç kırk sopayı
Zor görünce dış kapıyı
Çarpıp çıktın yüze gülen!

Ayrık rüzgâr ters eseli
Unutmuşken ben visali
Konar göçer kuş misali
Her dem sektin yüze gülen!

Uyanığa çerezlikte
Günahsıza garezlikte
Kaypaklık ve marazlıkta
İnan tektin yüze gülen!

Ben alîlim sense celîl
Dermansızım oldum malul
Ayrılıktan edip melûl
Belim büktün yüze gülen!

Dünyadan boş gidenine
Yok ki cevap nedenine
Kuruş etmez bedenine
Ağır yüktün yüze gülen!

Yalanlarda mumun yandı
Yatsı oldu birden söndü
Kör talihin terse döndü
Çabuk çöktün yüze gülen!

Üstün tuttum adam sayıp
Çarçur ettin yüz’ü kayıp
Timsah gibi önce yiyip
Yaşlar döktün yüze gülen!

Viran oldun koşup tuttum
Tüm servetim çöpe attım
Kalbim sana perçin ettim
Sense söktün yüze gülen!

Malım mülküm ettin talan
Burhan’a hep yaştır kalan
Aptal mıdır dürüst olan?
Artık sıktın yüze gülen!

(26.07.2007)