Yüz Yüze
Şubat’ta durmuştu hayat.
Uçmak istemiyordu kuşlar ve ruh sürtünüyordu
manzaraya tıpkı bağlanmış olduğu
iskeleye sürtündüğü gibi bir teknenin.
İşte burası ağaçların sırtlarını döndükleri yer.
Kar kalınlığı ölçülür ölü saplarla.
Ayak izleri yaşlanır kar kabuğunda.
Bir tentenin altında solup gitti dil.
Bir gün bir şey geldi pencereye.
İş bırakıldı, baktım yukarı.
Renkler yanıyordu. Her şey geri dönmüştü.
Toprak ve ben birbirimize doğru sıçradık.
Tomas Tranströmer (1931-2015, İsveç)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 12.11.2019 12:27:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ANSIKTE MOT ANSIKTE I februari stod levandet still. Fåglarna flög inte gärna och själen skavde mot landskapet så som en båt skaver mot bryggan den ligger förtöjd vid. Träden stod vända med ryggen hitåt. Snödjupet mättes av döda strån. Fotspåren åldrades ute på skaren. Under en presenning tynade språket. En dag kom någonting fram till fönstret. Arbetet stannade av, jag såg upp. Färgerna brann. Allt vände sig om. Marken och jag tog ett språng mot varann.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!